Kun jij het ook zien, en jouw eigen patronen doorbreken?
Kinderen doen wat jij doet, deed, of wilde doen….
Ze kunnen de boel ook zo lekker uitvergroten en dat is best wel confronterend!
Het had voor mijzelf soms ook wel een beetje minder groot gemogen..maar het zal wel nodig geweest zijn.
Ik vind namelijk dat de kinderen best wel wat minder heftig boos mochten doen; lees; met de deuren slaan en heel hard praten of zelfs schreeuwen.
Echter na wat zelfonderzoek, als ik echt alles geprobeerd had en er nog steeds niet geluisterd werd, kon ik er ook wel wat van… deuren dichtslaan en heeel hard praten…
Wie luistert er dan niet naar wie...
Ook ben ik vaak op zoek geweest naar waardering of respect… Maar waardeerde ik mezelf wel.. had ik wel respect voor mezelf?? Alle ballen in de lucht houden, "Ja" zeggen om een ander te plezieren, terwijl ik "Nee" bedoelde. Wat was ik dan voor voorbeeld, wat gaf ik dan aan de kinderen mee?
Grenzen op zoeken en er altijd haarfijn overheen weten te gaan, je voelt m al aan komen, maar kon ik wel grenzen aan geven?
Ik hoor mezelf nog wel eens zeggen: "Eigenlijk", "Ja maar", of "Ach toe maar." Wat is daar dan duidelijk aan??? Dat zijn geen grenzen aangeven, dat is vragen om gedoe.
En het is echt waar dat het zo werkt, want soms vroegen ze echt echt iets wat helemaal niet kon en zei ik van uit mijn tenen met heel mijn hebben en houden: "NEEE " dan werd er niet doorgezeurd ... "Alsjeblieft mama", nee dan was het duidelijk, wisten ze dat en accepteerden ze het.
Wanneer je dus jezelf wilt helpen, geef je grenzen aan, Zo hoeven de kinderen ook niet vanalles uit de kast te halen, haha.
Ik zie zoveel bij mezelf terug om een "betere moeder" en in de kern een "betere Karin" te kunnen zijn. Weet je waarom ze ( de kinderen) dit doen? Dit gedrag laten zien?
Om te kunnen overleven, want als jij niet goed voor jezelf zorgt, kun je ook niet (voldoende) goed voor je kinderen zorgen.
Alleen als de ouder zich voldoende goed voelt, kan een kind zich verder ontwikkelen.
Denk eens even terug; wat wilde jij het liefste voor jouw ouders, toen je nog kind was? En nu nog?
Dat ze zich goed voelen.
Wat denk jij dat jouw kinderen voor jou willen?
Dat je je goed voelt.
Werkelijk alles, alles hebben ze daar voor over.
Wil je dan ook nog eens naar "het gedoe, de frustratie eigenschappen en trekjes van je kind" kijken?
Kijk daarna even heel diep in jezelf en voel eens welke emotie dit oproept.
Word je daar bijv. boos of verdrietig van, als je stilstaat en bij jezelf voelt? Wat doet die eigenschap van jouw kind met jou (met jouw innerlijk kind)?
Als je dat toelaat, weet en voel je precies waar het over gaat en dan zit daar de boodschap; dan kom je bij je BRON.
Kijk er naar, het mag er ook gewoon zijn; het hoeft niet weg. Het is echter wel van jou. Niet van je kinderen. Vertel je kinderen dat het hun daar niks mee hoeven, zo belast je hen er niet mee.
Denk alsjeblieft niet dat ze daar niks van weten, of dat laat ik bij mezelf, want dan hou je jezelf voor de gek, want dan had het toch ook helemaal geen gedoe of die frustratie bij jou en je kind opgeleverd….!!!
Dan was dat er toch ook helemaal niet?!
Zo doorbreek je patronen, patronen waar je jouw kinderen niet mee wilt belasten, waardoor ze aan hun eigen ontwikkeling kunnen werken. Patronen die anders generatie op generatie worden doorgeven.
Jij kunt dat veranderen. Als je het lef hebt het voor jezelf aan te kijken en er iets mee te doen.
Zo zorg je er voor dat jij ziet en begrijpt wat de kinderen bedoelen.
Kijk in de spiegel die je kind je voorhoudt; eerlijker kun je het niet krijgen.
