Nu we al weer 2 weken de kinderen thuis hebben en ik ze begeleid met hun huiswerk, zie ik waar ze mee worstelen.
- De tijdsdruk die overal op ligt
- race lezen
- record verbreken
- in bepaalde tijd de tafels maken
"Ja mam, zo doen we dat op school, dus pak de timer er bij", zegt hij. Hij maakt de raarste woorden en leest helemaal niet wat er staat.
"Nou", zeg ik. "Laten we maar proberen deze woorden eens gewoon te lezen. Zonder de tijd er bij op te nemen."
En wat je natuurlijk zelf al bedenkt; het duurt iets langer, voordat we onder aan de rij zijn, maar hij heeft de woorden wel gelezen.
Het is even wennen om het rustig aan te doen, maar goed, ik ben nu toch thuis en heb hier eenmaal een beter gevoel bij. En weer door... naar spelling.... PFFF, spellingregels waar ik zelf echt niets van snap… hoe leg ik het uit…
- Regel 1: Je schrijft wat je hoort
- Regel 2: Hoor je een u schrijf je een e
- Geluk, gelijk, durf derf, bederf..
Snap jij het nog.. er zijn wel twaalf regels!
Misschien durf jij het nog niet te zien, maar ik zie dat de kinderen onrustig worden van alle druk die gelegd wordt. Snel, snel en meer, meer.
Wat ben ik blij dat ik het nu zelf kan zien, want die onrust die aan de oppervlakte komt, en/ of afleiding, waarnaar ze zoeken, wordt dus ADHD, ADD, PDD-NOS, HSP of een andere diagnose genoemd.
Is het niet gewoon een manier van de aandacht vragen of juist afleiden van iets wat ze (nog )niet kunnen??
Daarnaast gaat de tijdsdruk maar door: snel, want we moeten ook nog taal doen.. en basispoort en pauze en spelen en oja ook nog even een boodschap doen en mijn eigen werk voorbereiden. Maar goed, wij doen rustig aan en daarom zit ik om 22.00u deze blog nog te schrijven.
Omdat ik nu rust heb.
Is het niet "gewoon" het systeem, de maatschappij van goed, beter, de beste, waar de kinderen de dupe van zijn?!
En als je dan al niet veilig gehecht bent om wat voor reden dan ook en je je niet kunt verweren en ongelukkig wordt, als je niet gehoord en gezien wordt, als je gedrag laat zien en dus maar in een hokje gezet wordt. En er wel oplossingen worden gezocht om het gedrag te corrigeren, straf te geven en gevolgen opgelegd worden, want dat tolereren we niet..
Dan ben ik een hele positieve stap verder om het wel te zien waar de kinderen om vragen door bepaald gedrag te laten zien. Ze zijn nl. niet hun gedrag, ze doen dit om ons iets duidelijk te maken.
Ze willen werken op hun eigen tempo; eerst iets begrijpen, voordat ze al weer nieuwe dingen leren.
De snelheid waarmee Corona ons leven beheerst, de snelheid waarmee alle goed bedoelde schoolboekjes en werkjes opgehaald konden worden? Is dat niet allemaal de angst om de controle te verliezen?
Hopelijk en wenselijk is het wat mij betreft, om net als bij Corona de snelheid uit onze systemen te halen.
Laten we deze tijd gebruiken om te onderzoeken wat de kinderen nodig hebben en dan hier voor altijd een les uit leren en niet meer mee doen aan hokjes, (nep) controle en snelheid.
Geniet van het leven en van je kinderen, “anders” zijn ze zo snel groot!!!
