Veilige Hechting
Wat maakt het zo moeilijk om te durven zien dat je eigen hechting en die van je eigen kinderen niet helemaal "goed" gegaan zijn?
Ik zelf voelde hier in het begin ook enorme weerstand tegen.
Want als er toch iemand op deze aardbol rond liep die alles, maar dan ook werkelijk alles uit de kast haalde om de kinderen alle liefde te geven die een mens maar in zich had, was ik het wel.. en jij misschien ook wel!! Hoezo dan niet goed gehecht of hechtingsproblemen?!
Wil je alsjeblieft daarom nog even verder lezen?
Sommige kleine hechtingsprobleempjes kunnen er wel voor zorgen dat jij reageert, zoals je doet en dit is van invloed op hoe jouw kind reageert.
Als jij als vader of moeder, bewust of nog onbewust niet geheel goed gehecht bent; en weet dat dit bijvoorbeeld kan komen doordat je je eigen ouders als kind hebt zien ruzie maken en/ of misschien relatieproblemen hadden of je ouders gescheiden zijn. Misschien zat je moeder wel in een rouwperiode net toen jij haar het meest nodig had. Misschien was er wel sprake van stress door werk of juist werkeloosheid of arbeidsongeschiktheid het zou zomaar kunnen dat jij je daar heel schuldig over voelde (er is nooit sprake van schuld door kinderen). Wellicht reageer jij soms op een bepaalde manier op een situatie die terug leidt naar jouw eigen jeugd. Een trigger uit het verleden...
Ook al had jij je voor genomen het allemaal heeeeeeel anders te doen, doe je misschien toch wel het zelfde. Of doe je het juist daarom wel hetzelfde, omdat je het nooit anders geleerd hebt en geen flauw idee hebt hoe anders te reageren.
Als wellicht jouw eigen kind in de baarmoeder al stress heeft ervaren en de geboorte misschien niet helemaal gelopen is zoals uit een boekje, denk aan navelstreng om de nek of klem bevalling of keizersnede, of couveuse; dan is het goed mogelijk dat jouw kind een probleem of iets minder negatief verwoord, nog met grote regelmaat last hiervan ondervindt en ervaart en hiermee wellicht dagelijks worstelt.
Als je niet goed gehecht bent, voel je je niet geheel veilig (en ook niet begrepen, gezien en gehoord).
Je brein reageert op onveiligheid. Misschien herken je het wel; het gevoel altijd "aan te staan" , of juist nauwelijks reactie krijgen.
O.a. je zoogdierenbrein wordt dan geactiveerd; denk maar eens aan een wild hertje en dan weer terug aan je kind, deze hoort en ziet alles reageert daar ook direct op; vechten, vluchten of bevriezen. Als je (te)lang en/ of altijd "aanstaat", raakt je brein te vol (vol hoofd).
Zie dan nog maar eens mee te draaien in de Nederlandse systemen. Tijdsdruk, prestatie drang, vaak start dit al in groep 3 en blijft dit je hele leven!!
Gevolg; bizar veel burn-out, ook op jonge leeftijd en bizar veel kinderen die niet gezien en gehoord worden!
We kunnen ons zelf en onze kinderen geen groter cadeau doen dan naar de BRON in onszelf op zoek te gaan.
Weer te gaan leven, zodat ook onze kinderen weer kunnen leven...
