Meer dan ooit merk ik dat Rust mijn Goud is.
Ook, of juist, in deze tijd. De tijd waarin Corona alle nieuwsberichten, zeg maar gerust communicatie in de meest brede zin van het woord domineert, kan ik altijd weer thuiskomen bij mezelf, mijn eigen innerlijke rust.
Ik kan de woorden niet vinden, die uitdrukken/ omschrijven wat dit voor mij betekent. Woorden dekken de lading nl. helemaal niet. Ik zie elk moment van de dag dat mijn innerlijke rust zich weerspiegelt in mijn kinderen, mijn dieren, mijn werk. Er is stress genoeg om me heen, meer dan me lief is, en toch...beïnvloedt dat me niet...niet meer.
Nog maar een aantal jaar geleden was dit wel anders. Ik ben nogal gevoelig voor stemmingen, invloeden van buitenaf. Waar ik voorheen niet goed kon filteren en me zo'n beetje alles persoonlijk aantrok, ervaar ik nu dat ik hier inmiddels erg goed in ben geworden. Ik denk er nauwelijks nog over na, het is een soort van 2de natuur geworden. Wat van mij is, is van mij en als ik het anders wil, heb ik innerlijk werk te doen. Wat van de ander is, laat ik liefdevol bij de ander. In mijn werk spreek ik veel mensen, met name moeders en vrouwen die moeder willen worden of zwanger zijn. Thema's die ik hier veel in tegenkom zijn o.a.:
- het altijd en oneindig goed willen doen voor de ander
- bezig zijn met wat de ander van hen denkt
- alle ballen in de lucht willen houden
- zich voor van alles en nog wat verantwoordelijk voelen
- alles willen regelen en vooral controle willen hebben en houden
- willen voldoen aan het " ideale plaatje": een lieve partner zijn, een topmoeder, de ideale vriendin, slank en aan de buitenkant mooi willen zijn
- enz.
STOP daar alsjeblieft mee! En niet morgen, overmorgen, of na het weekend. Nee; NU. Je houdt jezelf klein, verspilt eindeloos veel energie (niet zo gek dat je je altijd maar moe voelt en altijd kwaaltjes en pijntjes hebt)...Met andere woorden; je houdt niet van jezelf.
OEI, was ik nu te confronterend...nouja, da's jammer dan. Ik hoop met heel mijn hart dat je gaat inzien dat je goed bent zoals je bent.
- Je hoeft niet de hele dag je kids aan te zetten tot huiswerk; vertrouw erop dat zij hun eigen innerlijke kompas hebben en anders deze tijd daar het ideale moment voor is om die weer terug te vinden. Kinderen weten heel goed wat wel en niet goed voor ze is. Geef en gun ze de tijd om dit te (her)ontdekken.
- Geef jezelf de tijd om jouw eigen ritme te vinden, jouw eigen ding op jouw manier te doen
- ontspan in de spanning. Laat de stress en de pijn er zijn, dek het niet toe met van alles en nog wat (overeten, te weinig eten, social media, jezelf bezighouden met nutteloze dingen, enz.). Laat de pijn toe, voel het en laat het los
- Deze tijd doet veel met ons als mens. Alles is anders...Als ik je 2 maanden geleden had verteld hoe het nu voor je zou zijn, had je me waarschijnlijk heel raar aangekeken. Verlang niet van jezelf dat alles vanzelf moet gaan en ook niet van je kids. Blijf in gesprek, ook de moeilijke gesprekken. Besef dat gedrag niet iets is, wat je bent, of wat je kind is. Het is allemaal uiting geven aan...
Dit geschreven hebbende, klap ik nu mijn laptop dicht en duik ik in het zwembadje met mijn kids.
Mijn kids die me elke dag weer laten voelen dat ik leef...en hoe!
