Vanochtend 5.55u; ik sta op, kleed me aan, mediteer, geef de dieren eten, schrijf in mijn journal, loop hard, ontbijt, doe mijn yoga oefeningen en neem een heerlijke douche.
Al weken voel ik dat er verandering plaatsvindt. Buiten mezelf, dat zal niemand ontgaan tijdens deze Coronatijd, maar meer nog in mezelf. Mijn lichaam en geest hebben enorm de behoefte om los te laten...Ik voel het in mijn onderrug en in mijn bekken; voor mij de "opvangbak van emoties", zo noem ik dat zelf altijd. Het was een hele tijd geleden dat ik dit zo sterk voelde. Oude patronen komen weer aan de oppervlakte. "Oké", hoor ik mezelf dan denken, "ik ken jullie, wat heb ik aan te kijken, te doorvoelen, los te laten? Wat dan?"
Verschillende onderwerpen en levensvragen passeren de revue. De allerbelangrijkste licht deze ochtend tijdens de meditatie en het schrijven in mijn journal op: mijn manier van werken in mijn geliefde praktijk (online en offline), de vorm ervan...en de manier waarop ik dit nu doe...dit mag ik helemaal los gaan laten en opnieuw vorm gaan geven, gaan herkaderen, opnieuw overdenken en doorvoelen. "Ja, lekker dan, hoor ik mezelf weer denken, maar hoe dan???"
Op de kaart die ik deze ochtend trok (uit Earth Warriors van Alana Fairchild) stond deze tekst die bij me binnenkwam en me diep raakte:
"You have unusual ideas or ways of being that suits you, but may not suite others"
Dat is precies hoe ik het vaak voel, ervaar en beleef. Ik heb altijd 1001 ideeën, echt; mijn brein draait overuren. Als ik dat alles toch zo over kon gieten in een passende vorm, een boek, online programma's, vlogs, blogs, podcasts, etc. ; echt, ik zou multimiljonair zijn, haha. Ik kan de gevoelens die ik ervaar vaak niet onder woorden brengen; het lukt me simpelweg niet om te omschrijven wat ik voel. Woorden dekken de lading niet en ik heb vaak het gevoel dat anderen het niet helemaal begrijpen. Vind ik dat erg? Nee, niet meer, maar dat heeft nogal lang geduurd (een jaar of 38) ... Inmiddels stel ik me steeds meer open om de woorden door me heen te laten stromen. Het kiezen van de "juiste" woorden doen we vaak met als onderliggend "doel" een beschermingsmechanisme. Jezelf en/ of de ander bijv. beschermen tegen vervelende gevoelens die woorden op kunnen roepen. Daarover in een later blog meer.
Ons denkbrein is er met name op gericht om korte termijn te denken; wat is de oplossing voor nu, zonder erbij stil te staan wat dit in de toekomst voor uitwerking heeft (het mannelijk brein over het algemeen nog sterker dan het vrouwenbrein. Wij vrouwen willen een man die gewoon naar ons luistert, onze mannen willen onze problemen oplossen). In de overleving is dit ook zeker van belang. Ook bijv. de angst om niet genoeg geld te verdienen, of helemaal geen inkomen meer te hebben, komt hierbij om de hoek kijken. Logisch als je naar je verstand luistert, wanneer je ook je gevoel durft te volgen en open durft te staan, durft te vertrouwen, durft te ontvangen, komt er een hele andere energie in je vrij. En precies daar zitten voor mij ook oude patronen. Niet in de angst om geen geld meer te hebben, die angst heb ik persoonlijk niet. Daar zit voor mij heel veel vertrouwen en de weet dat ik ook in een hutje op de hei mezelf nog prima red, als ik mijn gezin en mijn dieren maar bij me kan houden (en dat lukt me zekersteweten altijd, want daarvoor ga ik door het vuur). Nee, mijn oude patronen en overtuigingen zitten m in het ontvangen. Precies dat waar het bekkengebied ook voor staat; transformatie, ontvangen, hergeboorte, alles en iedereen loslaten. Erop vertrouwen dat diegenen en datgene wat je dient bij je blijft en de rest afneemt, weggaat, Voorgoed, of tijdelijk.
Op de kaart staat voorop:
She Rests to Create
Laat ik daar nou heel goed in zijn geworden de afgelopen jaren. Geen krampachtig vasthouden, maar laten ontstaan in de rust die ik mezelf gun en in de tijd. Tijd was voorheen een groot issue voor me; altijd maar doorgaan, nog harder werken, nog meer ballen in de lucht houden, door, door, door, tot ik letterlijk en figuurlijk omviel. Nu sta ik mezelf toe ontvankelijk te zijn voor verandering. De veranderingen omarmen. Ze zijn niet lastig, ik hoef het mezelf ook niet langer moeilijker te maken dan dat het is:
I welcome change with faith and excitement
Het zal zich openbaren precies, zoals het voor mij bedoeld is. Mezelf nog meer openen en ook naar de buitenwereld nog meer mezelf zijn. Dat is een proces van vertrouwen, vallen en opstaan, ontvankelijk zijn voor dat wat er dan is; niet meer denken in dualiteit, goed of fout, mooi of lelijk, zwart of wit, donker en licht...
And just let me be a little crazy once in a while
Naast dat ik soms gek word van mezelf, houd ik vooral enorm van mijn creatieve brein en van mijn hart, die me ook nog eens scherp houdt, kritisch naar de wereld durft te kijken, haar mening durft te uiten en van zichzelf houdt tot in elke vezel en cel.
