Jij kent ze vast ook, of misschien, en die kans is relatief groot, ben je er zelf wel één; mensen die zich alles aantrekken van meningen van anderen.
Ik ken er in ieder geval genoeg en voorheen hoorde ik ook bij die “club”. En dan heb je meteen weer zo’n groot thema: “erbij willen horen”.
Als we die eerst eens even onder de loep nemen. Want waar komt dat dan vandaan? Heel simpel en logisch; al heel jong, voordat je dit bewust of bedacht doet, ga je je aanpassen aan je omgeving. Dit moet je wel doen, dat is letterlijk en figuurlijk vanuit onze overlevingsdrang. Een goed iets dus in principe. In onze oertijd, van waaruit een heel groot gedeelte nog steeds ons gedrag “bepaalt”, dit is nl. ons oerbrein, wilden en konden we niet buiten de groep vallen. En nog steeds niet. Je stemt je af op de groepsbehoeftes (jouw gezin) en omgangsvormen, anders bestaat de kans dat je uit de groep gebonjourd wordt en dan ga je dood. Dood? Ja dood, want als je nog zo klein bent, ben je afhankelijk van je ouders/ verzorgers. Erbij willen horen en je aanpassen zit dus helemaal ingebakken in al onze cellen met als doel: overleven.
Hoe ouder je wordt, hoe onafhankelijker je, normaliter, wordt. Vaak echter blijven we met bepaalde thema’s echter nog hangen in onze afhankelijkheidsperiode; de babytijd, of de peutertijd, of nog ietsje daarna. Als je volwassen bent, heb je anderen niet meer nodig voor je overleving. Je hebt inmiddels geleerd hoe je hier zelf voor zorgt. Dat wil echter niet zeggen dat buiten de groep vallen fijn aanvoelt. Want tsja, wie wil er nou die uitzondering zijn?? Velen lopen mee met de rest, doen wat zij doen, en gaan zelfs denken wat die ander denkt, hebben geen eigen mening en als ze die wel hebben, durven ze die niet te delen. Ze laten zichzelf niet horen en duiken liever weg achter iemands andere mening en gedrag. En laat dat nou juist levensgevaarlijk zijn? Levensgevaarlijk? Ja, levensgevaarlijk. Een goed voorbeeld is Hitler met zijn volgers…ik hoef niemand uit te leggen wat dit voor gevolgen heeft gehad en dat alles begon met één enkel mens…het breidde zich als een levensgevaarlijke olievlek uit met alle gevolgen van dien.
In ons dagelijks leven gebeurt dit ook. Wellicht op een andere schaal en met andere gevolgen, maar nog steeds kan dit dodelijk zijn, of gevolgen zaaien en oogsten. Ga voor jezelf eens na hoe dit voor jou werkt. Hoe verhoud jij jezelf tot een groep? Jouw gezin waarin je opgroeide, je huidige gezin, op je werk, op een feestje, op de opleiding, als je ergens binnenkomt, op vergaderingen, met vriendinnen? Neem een moment om hier eens goed en diep over na te denken en te voelen, voordat je verder leest. Laat het even stil worden in jezelf middels een stiltemeditatie of een zelfhypnose. Neem pen en papier en ga daarna schrijven, alles wat er bij je opkomt, blijf schrijven, de beste inzichten verbergen zich meestal de eerste paar minuten, daarna gaat het stromen!
Welkom terug. Neem jouw inzichten serieus en vraag je ook goed af hoe belangrijk jouw mening is! Loop niet zomaar met de meute mee en laat je horen en zien. Durf die uitzondering te zijn, die zich veilig en vertrouwd voelt bij zichzelf en die tot in elke cel en vezel van zichzelf houdt!
