LOSLATEN OF JUIST VASTHOUDEN?
Wat komt er bij je op als je dat woord hardop uitspreekt?
En staat dat loslaten in relatie tot:
– je werk?
– je relatie?
– je ouders?
– je kinderen?
– je ziekte(s)?
– jezelf?
– je trauma’s?
– je overleden dierbaren?
– je …
En wat laat je dan los, of wil je loslaten? Of juist vasthouden? Persoonlijk vind ik het woord “loslaten” soms een beetje “eng” klinken, eerlijk gezegd. Ik praat liever over “Ik laat het”, dan kan ik het altijd nog vastpakken op momenten dat het nodig is, of dat ik de behoefte heb om het even vast te pakken.
Volgens mij is het zo dat hoe meer je je best doet om los te laten, hoe krampachtiger je het juist vasthoudt?!? Hoe meer je probeert iets NIET te doen, hoe meer je het juist vaak WEL doet, toch?
Dus; zou je jezelf de vraag kunnen stellen; WAT ALS IK DE GEDACHTE LOSLAAT, DAT IK HET LOS MOET LATEN? Of wordt het nu te ingewikkeld… wat zou er dan voor in de plaats kunnen komen?
Het enige dat je wilt loslaten, is het idee te moeten loslaten. Dat wat er gebeurd is, heeft je gemaakt tot wie je nu bent. En dat is precies goed!
