Lukken dingen soms niet? Gaat niet alles, zoals je wilt dat het zou gaan? Kom je tijd tekort en loop je weer tegen alles en iedereen te foeteren dat ze niet opschieten en dat jij daardoor te laat komt??
Herkenbaar? Ik beken kleur...gisterenochtend nog. Het begon er al mee dat ik de wekker vooruit zette naar 6.15u (i.p.v. 5.30u). Eenmaal opgestaan, kon ik maar niet aan de gang komen. Met van alles tegelijk bezig, de meditatie liep ook aardig in de soep, ik liep gelijk al achter de feiten aan. Nu ben ik ook iemand die graag rustig de dag opstart, dus als ik dan langer op bed blijf liggen, heeft dat automatisch lastige consequenties. Anyway; de kids waren inmiddels alledrie wakker en we hadden ontbeten. De jongens doen hun eigen ding en zijn altijd op tijd met alles, zodat ze ook op tijd vertrekken naar school. Liv hoeft pas om 10u op school te zijn en kan het lekker rustig aan doen...en dat doet ze dan ook. Ik kwam binnen, nadat ik bij de paarden uitgemest had en zij was heerlijk aan het spelen. Ondertussen was het echter wel echt tijd om aan te kleden en naar school te gaan. En je voelt hem al, ik was onrustig en met van alles tegelijk bezig in mijn hoofd en zij had nog steeds alle tijd...Dat wordt er dan niet gezelliger op, zoals je wellicht snapt.
Uiteindelijk zaten we samen in de auto, elkaar aankijkend met een blik van "Gezelligzomaarnietheus", hebben we elkaar daarna een dikke knuffel gegeven en kunnen we er ook weer om lachen gelukkig, maar trots ben ik er dan niet op!
Voor mij gaat dit voorbij aan schuld geven of schuld hebben aan. Het is ook gewoon menselijk dat we soms dingen doen die niet handig zijn en dan zeg ik tegen mezelf: "Jammer dan, volgende keer beter." Ik ben ook gewoon een moeder die haar best doet en die haar kinderen enorm lief heeft en die het beste voorheeft met ze allemaal incl. mezelf.
Het lag dus zeker niet aan haar en ook niet aan mij. We're just human and so are you.
