Ik heb gekozen voor het leven

Vandaag, 10 maart 2021, spreekt een vrouw die me zeer dierbaar is, de zin uit:

"Ik heb een belangrijke beslissing gemaakt. Ik heb gekozen voor het leven!"

Zo, die resoneert, komt binnen, voel ik tot in elke vezel van mijn lichaam. Een aantal jaar geleden alweer, nam ik diezelfde beslissing en dat

heeft alles voor me veranderd...

Ik kom het zo vaak tegen; mensen die aangeven het leven niet meer te willen. Ze willen dood. "Grote mensen en kleine mensen", volwassenen en kinderen. Ik was daar zelf ooit één van. Hoewel ik altijd al van het leven genoot, voelde het vaak als "mijn best doen voor, ze moeten me wel leuk en lief en aardig blijven vinden", in de kern als overleven. Voor mijn gevoel hoorde ik nooit ergens echt bij, voelde ik van alles in en om me heen waar ik niks mee kon, of wilde. Als ik me echt uitsprak, was er nooit iemand die me echt begreep (was mijn overtuiging toen). Ik met mijn radars en voelsprieten, die van mijlenver aanvoelde, hoe het met anderen ging. Ik voelde die overlevingsstand bij anderen net zo goed als dat ik die bij mezelf voelde. Toen kon ik er nog geen woorden aan geven. Nu nog vind ik dat lastig, omdat woorden de lading niet dekken. It's far beyond words...

Vanuit mijn eigen 2-lingstuk, ik ben zoals ze dat noemen een alleen geboren 2-ling, snap ik dat patroon helemaal. Ik ben geboren hier op deze aardbol, terwijl mijn 2-lingbroer Maikel weer terugging naar waar we vandaan kwamen, of je kunt ook zeggen, zijn reis verder volgde, zoals die voor hem uitgestippeld was. Hoe kon ik nou voluit leven, terwijl hij niet meer bij me was, niet in levende lijve, wel als ziel of licht of hoe je het ook wilt noemen is hij uiteraard bij me. Maar man, wat heb ik lang een boosheid naar hem gevoeld. Hij zat daar lekker op zijn roze wolk (of blauw, whatever) en ik moest hier mijn kunstje maar zien te doen. Natuurlijk ging het daar niet echt om en ging het over verdriet...diep verdriep...want god, wat miste ik hem en wat zou ik hem graag weer echt zien, vast willen houden, hem voelen, knuffelen, zijn geur opsnuiven...Het was lang een onbewust proces, wat een aantal jaar geleden in alle hevigheid aan de oppervlakte kwam. Alles ben erin tegengekomen: verzet, weerstand, slachtoffergevoel EN daderschap! Waar ik tijd voor nodig had om het echt te laten bezinken, het te doorvoelen, toe te staan dat mijn mind er geen f*ck van begreep en er vaak niks mee wilde, het deed teveel pijn...pijn tot op het bot...pijn in heel mijn lijf...

Nu durf ik te zeggen dat ik echt voor het leven ga. En ja, dat vind ik ook nog spannend soms en pijnlijk. Ik heb aanvaard dat we allebei een andere keuze maakte: ik voor het leven hier op aarde, hij voor een andere plek; daar waar hij nu is. "Anderen" begrijpen me wellicht nog vaak niet en toch ook weer wel. Precies genoeg. En het heeft me zo onwijs veel gebracht, diepe, onwijs dierbare connecties met anderen. Een dochter die me alles vertelt over haar alleen geboren 2-lingstuk, haar tweelingverlies; verdriet EN vreugde. Haar broertje, Luuk, niet in onze fysieke wereld, maar oh zo dichtbij.

Nu zeg ik niet dat alle mensen die aangeven dood te willen een alleengeboren 2-ling (of meerling) zijn. Wel zeg ik dat ik hoop dat de mensen waartegen ze hun verhaal vertellen, echt naar ze luisteren. Ook al begrijpt hun mind geen f*ck van wat ze zeggen, of hoe ze zich voelen. Ga het gesprek aan, luister echt. Het zijn prachtige zielen, vaak verder of anders ontwikkeld dan jij wellicht. Loop niet weg voor jouw eigen gevoelens, ga ze aan. Ze zijn er ook voor jou, luisteren ook het liefst naar hoe het echt met jou gaat. Ze hebben allemaal een verhaal te vertellen that goes far beyond words.

Dankje lieve dierbare vrouw, for reminding me this morning.

• Voel jij ook tot in elke vezel van je lichaam dat je wilt leven?
• Dat je de moeder wilt zijn, waar jij gelukkig van wordt en jouw kind ook?
• Ben je bereid tijd, energie en liefde in jezelf te stoppen?
• Wil je gaan voor diepgaande veranderprocessen i.p.v. zogenaamde quick fixes, die in de praktijk alles alleen maar verergeren, omdat het niet van jou is, maar opgelegd of verzonnen door iemand anders? Volg je hart dan en schrijf je nu in voor de gratis Challenge:

DE MOEDER KIND RELATIE WAAR JIJ VAN DROOMT en jouw kind ook.

Find your true purpose!

Jij zult overstromen van dankbaarheid naar...jezelf