In mijn vorige blog schreef ik er al over: Het kiezen van de “juiste” woorden doen we vaak met als onderliggend “doel” een beschermingsmechanisme. Onszelf en/ of de ander bijv. beschermen tegen vervelende gevoelens die onze  woorden op kunnen roepen.  Als er iets is wat ik geleerd heb in mijn leven, is dat wij mensen

Vanochtend 5.55u; ik sta op, kleed me aan, mediteer, geef de dieren eten, schrijf in mijn journal, loop hard, ontbijt, doe mijn yoga oefeningen en neem een heerlijke douche. Al weken voel ik dat er verandering plaatsvindt. Buiten mezelf, dat zal niemand ontgaan tijdens deze Coronatijd, maar meer nog in mezelf. Mijn lichaam en geest

Ik leer iedere dag; iedere dag leer ik van onze kinderen; van wat ze mij laten zien. Eerlijk gezegd had ik helemaal nooit rust en draaide mijn hoofd overuren. Gedachtes over onze kinderen, onze plannen,  werkzaamheden, mijn ouders en zussen; op de een af andere manier was ik daar altijd mee bezig. Werkjes moesten altijd

Waarom is het toch zo dat wij mensen over het algemeen de goedbedoelde tips en adviezen wel horen, maar er vriendelijk voor bedanken (bewust of onbewust) en er helemaal niks mee doen (over het algemeen genomen)? Dat heeft uiteraard verschillende redenen, maar de allerbelangrijkste onderliggende reden hiervoor is, dat het niet van ONSZELF is. Het

                                                               Gemiddeld of liever jezelf   Ikzelf ben er inmiddels wel achter gekomen. Ik wil geen gemiddeld leven: IK WIL LEVEN; VOLUIT LEVEN!! Wat is nu gemiddeld? Persoonlijk kan ik daar helemaal niks mee. Het is een cijfer, of een gegeven, maar niemand is het. Je bent groter, of je bent kleiner, daar tussenin komt

Wat heeft besmetting voor overeenkomsten en hoe verschilt het met “doorgeven aan de volgende generatie?”   GEHEUGEN, en stof tot nadenken. Ik wil het graag met je hebben over ons hersengeheugen en ons celgeheugen. Ons hersengeheugen is vele malen jonger dan ons celgeheugen. Bewuste herinneringen hebben we gemiddeld vanaf dat we een jaar of 4 waren.